ی جوری ام که هیچوقت نبودم ..

بعضی ها میگن ، بالاخره تموم شد.

برای من اما ،

یهو شروع شد و یهو تموم شد

زندگی 8 ساله ام

نمیدونم دوستش داشتم یا نه

خوشبخت بودم یا نه

کم و کسری داشت ، اما بود

و حالا دیگر نیست ..

حالا که فکر میکنم میبینم از اولم نباید میبود.

حالا نخ بادبادک پاره شده ..

حالا چیزایی رو میبینم که قبلا نمیدیدم

حالا انگار از دور ، بهتر میتونم قضاوت کنم

فقط باورم نمیشد .. هیچوقت .. این میزان از قصاوت ، از دنائت ، از پستی و رذلی و ... رو از کسی ببینم

فقط باورم نمیشه .. همین

هنوزم باورم نمیشه و

کاش خاطره های روزای آخر یادم نیاد

چون قبلترش رو اصلا یادم نمیاد

چه اصراری داشت بر بودن و چندسال بعد همان اصرار به نبودن

حالم خوب میشه .. میدوونم

من هیچی از دست ندادم

من حالم خوب میشه ... از همیشه بهتر ،  بهتر از قبل

اصلا اتفاقی نیفتاده .. فقط یک اشتباه رو پاک کردم و باید خوشحال باشم

همیشه یاد حرف ترانه علیدوستی تو فیلم زندگی مشترک آقای و خانم میم می افتادم

یک چیزی میگفت شبیه اینکه چرا باید پای تصمیمی که چندسال پیش گرفتیم وایسیم ؟!

برای من هم همینطور بود ، من نمیتونستم دیگه ، ولی اون نخواست و حالا من برنده ماجرام ..

برنده ماجرا نه داغونه ، نه گریه میکنه ، نه هیچی ، ... باید باید فقط سعی کنه حالش خوب باشه ..

من خوبم ، شاید بهترم بشم

پ.ن: این یکماه اخیر که شروع شد و تموم شد ، حواسم پرته انگار

تاریخ دستم نیست ، ولی میدونم تو شناسنامه 24/8/95 زدن

روزی که همونی شدم که بودم

خودم!